Even een up-date over dit oude onderwerp. Heb de groene Amsterdammer (16 augustus 2012) van iemand, met daarin een artikel over Jakarta.
Een muurtje is niet genoeg.
Het economisch succes van Jakarta dreigt zijn doodsteek te worden. Te veel groei, te veel glimmende winkelcentra, te veel verkeer en te weinig wegen, openbaar vervoer en planning. En dan ook nog de overstromingen.
Even een paar stukken uit het artikel.
Ten eerste:
Elke megastad heeft zo zijn files, maar gedegen file onderzoek is er niet voor Jakarta en ontwikkelingslanden volgens Wendell Cox van het bureau demographia. Jakarta behoort tot de top 3 met Manilla en Bangkok, waarvan de laatste opvallend is verbeterd. Alle 3 missen ze een rooster van rechte wegzendt een deel van het verkeer kan opvangen. Veel van Jakarta's wegen kronkelen zich een weg door de kampong naar niets.
De files zijn niet de enige bedreiging, dat werd pijnlijk duidelijk in 2007, toen aanhoudende tropische regenbuien over de heuvels ten zuiden van de stad gierden. De 13 rivieren die de hoofdstad doorkruisen, traden buiten hun oevers. Kanalen die het water moest afvoeren waren er niet, of lagen vol vuilnis (
Sida#. Het gebrek aan waterbekkens, stadsparken, en andere plekken die het water hadden kunnen absorberen, deed de rest.
Het gevolg was immense overstromingen, waarbij 40% v/d stad blank kwam te staan. Deze overstromingen waren opvallen want deze keer kwam het water uit zee. In de toekomst zal de dreiging uit zee alleen maar groter worden. Het Nederlandse onderzoeksbureau Deltares ontdekte dat het hoge water in 2007 niet werd veroorzaakt door klimaat veranderingen, zoals sommigen suggereerden. Door de afstand tussen de aarde en de maan blijkt de stand v/d Javazee een cyclus te doorlopen van 18,6 jaar, waarbij ze rond 2007 het hoogste punt bereikte. Sindsdien is het water gezakt. Maar vanaf 2016 zal het water weer gaan steigen en zullen de overstromingen weer frequenter worden. En dan is een muurtje niet meer voldoende om de stad te beschermen. Want Jakarta zakt snel in tempo. Elk jaar zakt de stad met gemiddeld 10 cm, waardoor het noorden nu al onder hetzee niveau ligt. In Pluit is al te zien hoe de betonnen muur die het water motet tegen houden sinds 2007 flink is opgehoogd. Het water kotst boven de oude muur uit. Als er niet wordt gedaan dan staan rond 2025 3 tot 4 miljoen huizen onder water, zegt Jan-Jaap Brinkman van Deltares. Het oude Batavia, de wijken rond Tanjun Priok, het Chinese Glodok, amusementspark Ancol, allemaal zullen ze ingehaald worden door het zeewater. Tot aan het presidentieel paleis toe.
Het verhuizen van Jakarta vindt zelfs gehoor bij SBY.
De problemen beginnen volgens academicus Andrinof Chaniago, die met andere denkers in 2008 de werkgroep Visi Indonesia oprichtte, bij Java. Het eiland waar Jakarta opligt. Het maakt 7% uit van Indonesië, maar herbergt 58% van haar inwoners. De bevolkingsdichtheid per
km2 is ruim 2x zo hoog als in nederland. En de miljoenen Javanen welke op het platte land wonen blijven naar Jakarta komen.
Chaniago is van mening dat het onmogelijk is om de stad her te structureren en te vernieuwen als men de last v/d bevolkingsdruk niet kleiner maakt door aantrekkingskracht te creëerden buiten Java. Vandaar zijn oplossing een nieuwe hoofdstad op Borneo. In 10 jaar tijd zouden dan alle overheidsgebouwen daarheen verkassen, met een ambtenaren apparaat van ruim 3 miljoen mensen. Kosten 10 tot 13 miljard euro. Dat is snel terug verdiend, als de kosten zou verminderen van de files. Welke hij raamt tussen de 1,7 en 4 miljard euro per jaar.
Dat geld zou opgaan aan bv productiviteit, extra benzine, gezondheidsklachten die al die extra brommeruren tussen de uitlaatgassen veroorzaken. Maar hij geeft toe dat een verhuizing nooit alle problemen van Jakarta kan oplossen. Jakarta MOET hervormen, verhuizing of niet. Maar als we de hoofdstad verplaatsen wordt het gemakkelijker.
Hoe heeft het ooit zover kunnen komen? Een groot probleem is dat degenen die ooit die plek heeft uitgekozen nooit een stad had moeten bouwen. Zich realiserend dat het Nederlandse kolonisten waren die daar een hoofdstad stichtten. Zij kozen voor een moerassige rivierdelta, die inmiddels is weggezakt tot zeeniveau. Overstromingen waren er al toen het nog Batavia was. In 1919 is er een westelijk vloedkanaal geplaatst, er staat nog steeds een gedenkplaat. De eerste groote banjir #overstroming# werd daardoor afgevoerd. In de decennia na de onafhankelijkheid haalde de bevolkingsgroei de stadsplanners in. Een Masterplan dat liep van 10965 tot 1985 was vrij goed, zegt stede bouwkundige Marco Kususmawijaya van het Rujak Center for Urban Studies. Maar in de jaren 70tig werd het onbruikbaar, doordat de ontwikkeling te snel ging. Gouverneurs werden niet democratisch gekozen en lieten de problemen zich opstapelen. Het gevolg was een versnipperde stad zonder logische opbouw, waar kronkelige wegen willekeurig werden aangelegd. Nieuwe bewoners streken neer in sloppenwijken op rivieroevers, die verder erodeerden, wat zorgde voor meer overstromingen.
Er zijn plekken waar nieuwe gebouwen worden geplaatst doch de wegen ernaar toe worden niet aangepast #Jalan Simatupang), zodat al die nieuwe bewoners/bezoekers ook naar die nieuwe gebouwen toe kunnen. Nieuwe wegen komen er nauwelijks doch voertuigen des te meer. Alle huidige problemen van de stad komen op het bord te liggen van de nieuwe gouverneur, die op 20 September zal worden gekozen. De huidige Fauzi Bowo heeft er te weinig aan gedaan in zijn 5 jarig termijn. Doch volgens Jan-Jaap van Deltares heeft Fauzi weldegelijk veel gedaan om overstromingen tegen te gaan. Het oostelijke vloedkanaal, waar al jaren aangewerkt werd, loopt inmiddels uit in zee. Door baggeren is de afwatering verbeterd n daardoor de overstromingen verminderd. Doch de bescherming van Jakarta is nog steeds zo dat men 2x in zijn leven een overstroming kan meemaken. Voor Rotterdammers is dat 1x per 12.000 jaar.
Maar om Jakarta over 15 jaar droog te houden zijn drastische maatregelen nodig. Ten eerste moet het zakken stoppen, doch dat zal niet lukken omdat het te maken heeft met plate tectonics, anderen geven weer de schuld aan het opboren van grondwater, door grote appartementcomplexen en hotels, op een diepte van meer dan 300 meter diepte. Waar moeten ze anders het water vandaan halen?
Vandaar dat Jakarta ook serieus nadenkt over een dijk in zee, die de stad moet beschermen. Deltares en andere NL ingenieursbureaus beginnen binnenkort met een gedetailleerd plan, betaald door he overheidsprogramma 'Partners voor Water'. Een miljarden project waarvan de bouw 10 jaar kan duren. En waarmee de stad dus op tijd mee moet beginnen.
Intussen zijn allerlij plannen om het file probleem op te lossen mislukt.
Neem bv de Jalan Pakubuwono, lans die weg staan vrouwen hun hand op te houden, langs rijdende automobilisten kunnen hen inhuren voor 1 euro, zodat de automobilist aan 3 passagiers kan komen die nodig zijn om verder op de snellere carpoolstrook te mogen gebruiken.
Elders in de stad staan palen waar een sneltram gebouwd had moeten worden, ongebruikt in de weg.
Een Tol-weg van zuid-Jakarta naar het vliegveld is niets meer dan een stippellijn op de kaart, omdat het niet lukt om het benodigde land op te kopen.
Men wilde eerder dit jaar de benzine subsidie verlagen. Om zodoende het begrotingstekort in de hand te houden, maar het had ook een gunstige invloed kunnen hebben op het autogebruik.
Het bouwen van nieuwe wegen is niet simpel in een democratie, waar burgers eindeloos kunnen protesteren tegen onteigening. Het is geen China waar miljoenen mensen zonder pardon worden verplaatst.
Het stadsbestuur is nu begonnen met het bouwen van 6 nieuwe wegen boven de bestaand wegen.
Ook heeft Fauzi de stad zijn eerste sneltram beloofd. Doch allemaal druppels op een gloeiende plaat volgens Kusumanwijya. Zelfs als de sneltram doorgaat is hij pas af in 2016. Bovendien is het maar 1 lijn. Jakarta moet zijn hoop vestigen op bussen denkt hij. Uitbreiding van vrije busbanen, zodat forenzen tijds winnen door de bus te pakken ipv de auto. De andere bussen zouden uitsparingen in de weg moeten krijgen als halte om zodoende niet iedreeen op te houden.
Voor een fundamentelere oplossing is meer tijd nodig. Men zou dichter bij zijn werk moeten gaan wonen. Dar betekent: goedkopere woningen in het duurste deel v/d stad.
Een gebouw op de Jalan Thamarin moet een parkeer plaats hebben, "maar waarom geen zou je op die plek geen huizen bouwen voor werknemers?", zegt Kusumanwijya.
Verder zou het stadsbestuur het verrijzen van nieuwe gebouwen in de hand moeten houden. Maar er zijn tekenen dat dat niet gebeurt. De beruchte zakenman Tomy Winata heeft net aangekondigd dit jaar te willen beginnen met het allerhoogste gebouw, een wolkenkrabber van 111 verdiepingen met kantoren, hotels en een conventie centrum. Met zij 638 meter wordt hij 2x zo hoog als Jakarta's huidige torens.
Dus: toch maar verplaatsen die boel? Critici vrezen dat de kosten van een nieuwe hoofdstad zouden exploderen tot ver boven de bedragen die nu worden voorspeld. Bovendien groeit Jakarta niet doordat de overheid er zit, maar door de vele bedrijven die er zitten, die nieuwe bewoners aantrekken. Voorbeelden als Brasilia of het Nigeriaanse Abaju leren dat verhuizing de problemen niet oplost.
Cox wed dat Jakarta in 2040 zo'n 40 miljoen inwoners heeft. Als de hoofdstad verhuisd zijn dat er misschien 39 miljoen.
Uitvoerbare oplossingen zijn eigenlijk niet te bedenken. Cox denkt dat openbaar vervoer ook weinig oplost, in en stad zonder duidelijk centrum waar gebouwen ver van elkaar zijn neer gepland. Nergens is het volgens hem gelukt om forenzen van hun brommer of auto in de bus te krijgen. Een metro netwerk waar werknemers naartoe kunnen lopen en dat hen in korte tijd afzet in de buurt van hun werkplek zou meer kosten dan alle gebruikers samen verdienen. Maar ook de aanleg van een rooster van wegen dat Jakarta begaanbaar kan maken is onrealistisch, want daarvoor zouden te veel huizen moeten wijken. "wij hebben de luxe niet om Jakarta opnieuw op te bouwen", verzucht hij.
verdere vermindering van overstromingsgevoelige gebieden tot 40 hectare in 2013.
